272*

کتــآب خــآطرآتــ ذهنــمـ پــر شـدهـ...

از روزهــآیــی کــه در انتــظآر گذشــتــ وبــآ غــم شــب شــد

از دلتنگـــی دستـهـآیــی کــه گرمــآی عشــق طلبــ میـکرد

و تنهــــآشد

از بغــض ـهـآیــی که در گلـــو مـآند و درد شـــد

از اشــک ـهـآیــی که در سکــوت شبهآ بآریــد و در تـاریکی گم شد

ازبـوسـهـ ـهـآیی که بر لبهــآ خشکیــد و آهـ حســرت شــد

از درد ـهـآیــی که کنــج دل جـآ گرفتــ و داغ بر لآله دل شد

از آرزوـهــآیی که بر کـــویر تشنـــه دل مــآند و ســرآب شــد

از حرفـ ـهـآی سادهـ ای کـهـ رنگـ عشق گرفت و شعـر شــد

و از دعــآـهـایی که روی دستــهـای خـالی جوانـهـ زد

و درخــت امـــید شــد...