418*

دلَـــمـ می خواستـــ آسمـــآن بودمـ؛آبی و بزرگــ

تــآ وقتی نگــآهَــمـ می کنی دلتـــ رنگــ آرآمش بگیرد

دلَـــم می خوآستـــ زمیـــن بودم؛گرم و آرامـ

که وقتی در کنــآرم می نشینــی امــن تریــن پنــآهت می شدمــ.

دلَـــم می خوآستـــ نسیــم بودم ؛نرمـ و لطیــفــ

تــآ در آغــوشتـــ که می گرفتــم دور می شدی از هر چه سختــی

دلَـــم می خوآستـــ بــآرآن بودم؛ شــآد و زندگی بخــش

دستــآنم رآ که می گرفتــی شــور زندگی در تنتــ جــاری می شـــد

دلَـــم می خوآستـــ پــرنده بودمـ ؛ آزاد و رهـــآ

صــدآیـــَمــ که می زدی پر می کشیــدمـ تــآ کنج آشیـــآنه قلبتــ

دلَـــم می خوآستـــ پـــری بودمـ ؛ خــوبــــ و مهربـــآن

دلتنــگـــ که می شــدی هم نفســتـــ می شـــدمـ

و به پـــآیتـــ میریختـــم تمــآمـ هستـــی اَمـ را